نه می‌آید؛ نه می‌رود بر ماسه‌زار می‌ماند به جا نگاره‌ای تنها.

هنوز/ بر می‌گردم/ به کوچه‌ی خشت و گلی نیمه ویران مادری/ روی برگ گردوی کهنسال رو به ایوان/ حاضری می‌زنم/ یک جفت کلاغ/ با آشیانه‌ی پر حوصله/ صبح به‌خیر مادر را/ جواب می‌دهند/هر روز