ادامه اشعار چاپ شدة سال 1380

ادامة اشعار چاپ شدة 1380


«بازديد»


بريز و بپاش كاركارگران
ـ با زير و بم دستورات مهندس ـ
جارو كشيدنها
عرق گلآلود شقيقهها
در آپارتمانهاي نيمهتمام
ميوههاي تازه
بر دستان خشك و پينههاي كهنه
و نگاه حسرتبار ميوهها
به كارگران خسته!
به نشستن خورشيد
درنگي بيش نمانده
وزير ميآيد؟
نع!
شايد
فرقي نميكند
فردا به همين منوال است

شهريور 1375


«ترانههاي افغاني»

نامش نجيب
افراشته گردن
دستانش بيل
انگشتانش كلنگ!
موي در باد
ريش بر سينه
دستار از سر ميگيرد
كلاه حصيري بر مينهد
آواز افغانياش را آغاز ميكند!
بيل شمارها
كلنگ زدنهاي بيفرجام
سيمان پر ميكند و ميخواند
نمك بار ميزند و ميخواند
گشنه ميخواند
تشنه ميخواند
تصنيفي قديمي و كشدار
در باد ميپيچد و ميخواند
آهنگ برادركشي ممتد
همصدا ميخوانند
كشدار و بيفرجام!

تيرماه 1376


«چوپي»


ميرقصم!
سرپنجههايم بيتاب
تكه تكه ميشوم
عريان در معبر هزارن نگاه
به تو ميسپارم
خود را
و هرآنچه هست
بگذار بنگرند
هر آنقدر خواهانند
ميميرم
ذره ذره زنده ميشوم
فوران و سقوط
خاموشي و غوغا
هر آنچه هست تويي
و بهخاطر تو

عرقريزي و تاب سيمانيِ پوستم
اينهمه تن دادن
به هر آنچه دلخواه نيست
و هر آنچه هست تويي
و بهخاطر تو
در پنجهي سنگ و كلوخ
آجر و آهك
زير دندان
ماسه و گوگرد خاييدن
و طعم تلخ باروت،
هنجار و ناهنجار
سخت و اما
هيچ نيست!
هر آنچه هست تويي
و بهخاطرت آسان
شعري تو
كه خدايت سرودهست
ميرقصم و سرپنجههايم بيتاب!

شهريور1375


«باد»

باد ميوزد
جنگل و آب
رودخانه و سنگ
رودخانه ميميرد
درختان ميخشكند
سنگها در نگاه كارخانهي سنگشكن
به شن شكسته ميمانند
و قلوهسنگها بهماسهي باد برده!
آپارتمانها ميرويند
باد از نفس ميافتد!

مهر1375


«خيال»

ميانديشم:
فرياد اگر برآورم دنيا ميتركد
ـ حقيقت ـ
صدايم از زير زميني
كه چهل متر است و كرايهاش هيفده هزار تومان
فراتر نخواهد رفت

ديماه 1375


«پست مدرن»

ما بوديم و دو قرص نان
و دنياي عاشقي
اينك ماييم
با دنيايي
بدون عشق!

مرداد1376


«سرمستي»

به كناري نهادمش
نميخواستم قطراطش
آرام آرام
در مستيام جان گيرد
به كناري نهادمش!
نميخواستم
سي ساله اندوهي
در جانم زبانه كشد
چشماني كوچك
در مستيام جان گرفت
دستاني كوچك در دستانم گم شد
لبخندي نثارم
و گرمايي در جانم
شعري و شوري و عشقي
دوران زمان
بر گرد سرم
معناي سرمستي
آري!
بغلي را وانهادم
و جاودانه مست شدم!

شهريور1376